لـــُــهـــــوف

...

ای پسر آزاد شدگان آیا این رسم عدالت است که زنان و کنیزان خود را پشت پرده در حجاب نگه داری و با دختران رسول خدا ( ص ) مانند اسیران رفتار کرده و پرده ی حجاب را بدری و چهره هایشان را آشکار سازی ، آنگاه دشمنان آن ها را از شهری به شهر دیگر ببرند در حالی که مردمان شهر ها و روستا ها و بیابان گردان بر آنان اشراف داشته باشند و هر فرد دور و نزدیک و هر انسان پست یا شریفی آن ها را تماشا کند ؛ بدون آن که کسی از مردانشان سر پرستشان باشند تا حمایتشان کنند ؟

چه امیدی است به مراقبت مردی [ چون یزید ] که جگر پاکان را از دهان خود بیرون انداخت و گوشتش از خون شهیدان روییده چگونه می توان انتظار داشت کسی که با کینه ، دشمنی ، اهانت و عداوت به ما نگاه می کند ، از ما اهل بیت حمایت کند ؟

پس از این همه جنایت بدون آن که احساس گناه کردخ و بدانی که چه جنایت بزرگی مرتکب شده ای می گویی :

« کاش بزرگان ما که در به در کشته شدند ، بودند و با شادی و هلهله می گفتند : ای یزید ! دستت درد نکند و گرفتار نشوی . »

و در همان حال متوجه دندان های شریف اباعبدالله که سرور جوانان اهل بهشت است ، شده ای و با چوب خیزران بر آن می کوبی ؟

چگونه چنین سخنانی نگویی در حالی که دشمنت را کشته و ریشه او را با ریختن خون ذریه و فرزندان محمد ( ص )‌و ستارگان زمین که از خاندان عبد المطلب اند از بیخ کنده ای و در این حال اجداد خود را به گمان این که مورد خطاب تو اند و صدایت را می شنوند ، صدا می کنی !

بدان که به زودی تو نیز به جمع آنان خواهی پیوست . آن وقت است که آرزو می کنی ای کاش دستانت فلج و زبانت لال بود تا آن چه گفتی ، نمی گفتی و آنچه کردی ، نمی کردی .

خداوندا ! حق ما را بستان و از کسانی که به ما ظلم کردند ، انتقام بگیر و خشمت را بر کسانی که خون ما را ریخته و حامیان ما را کشتند ، جاری ساز .

ای یزید ! به خدا که تو با این جنایت فقط پوست خود را دریدی و گوشت خود را بریدی و به زودی با بار گناهی که از ریختن خون ذریه ی رسول الله ( ص ) و هتک حرمت عترت و پاره تن آن حضرت بر دوش داری ، وارد محشر خواهی شد و در آن زمان خداوند ، اهل بیت ( ع ) را جمع کرده و امور از هم گسیخته ایشان را استحکام بخشیده و حق آنان را خواهر گرفت . « و گمان نکن کسانی که در راه خدا کشته شدند مرده اند ، بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می گیرند . » ( آل عمران ، 169 )

در رستاخیز همین برایت بس که خداون بر تو حاکم است و محمد ( ص ) در حالی که از جانب جبرئیل ( ع ) حمایت می شود ، دمن توست و اما کسانی که تو را فریفته و بر امور مسلمانان مسلط کردند به زودی خواهند فهمید که چه عوارض بدی برای ستمگران در کار است و کدام یک از شما جایگاهش بد تر و یارانش کمتر است .

اگر چه حوادث ناگوار روزگار مرا ناچار به گفت و گوی با تو کرد ، ولی بدان که تو نزد من ارزشی نداری و تو را مستحق سرزنش فراوان و ملامت بسیار می دانم اما [ چه کنم که ] دیده ام اشکبار و سینه ام سوزان است .

هان ! جای شگفتی و تعجب بسیار است که مردان نجیب زاده ی الهی به دست بردگان آزاد شده ی شیطانی به شهادت می رسند ! این ها ( یزیدیان ) دست هایی هستند که خون ما از آن می چکد و دهان هایی هستند که از گوشت ما اهل بیت پر شده و آن ها نیز پیکر های پاک و پاکیزه ای هستند که گرگ های درنده به نوبت آن ها را می درند و کفتاران آن ها را بر خاک می مالند .

ای یزید ! گر چه ما را به غنیمت گرفته ای ولی به زودی ما را به زیان خود خواهی یافت و آن روزی است که در آن چیزی جز آن چه از پیش فرستادی ، نخواهی یافت . « پروردگارت بر بندگانش ستم نمی کند . » ( آل عمران ، 169 )

پس به درگاه خدا شکایت کرده و بر او توکل می کنم .

حال تو فریب و نیرنگت را به کار گیر و هر چه می توانی انجام ده و سعی و تلاشت را بکن که به خدا سوگند ! هرگز نمی توانی ذکر ما را دریابی و هرگز نخواهی توانست که این لکه ی ننگ و ذلت را از دامن خود پاک کنی .

آیا جز این است که باورت باطل و ایام حکومتت کوتاه است و در آن روزی که منادی فریاد بر آورد : « أَلا لَعنةُ اللهِ علی الظالمینَ » ( بدانید که لعنت خدا شامل ستمگران است . ) جمعیت پراکنده شده و تنها خواهی بود . پس حمد و سپاس خدایی را که ابتدای زندگی ما را با سعادت و مغفرت آمیخت و پایان آن را شهادت و رحمت قرار داد .

از خدا می خواهم که ثواب شهدای دشت نینوا را کامل کرده و بر آن بیفزاید و ما را جانشینان نیکی برای آن قرار دهد ؛ زیرا او خدایی بسیار مهربان و با محبت است ؛ خدا ما را کفایت می کند و او بهترین وکیل است . »

و سَیَعْلَمُ الَّذینَ اَیَّ مُنْقَلِبٍ یَنْقَلِبونَ ( اسراء آیه ی آخر )

پس از خطبه ی بانوی کبری یزید چنین سرود :

چه نیکوست فریاد فریاد کنندگان و چه آسان است مرگ بر زنان نوحه گر .

آرام باش و صبر کن ؛ آیا قول خداوند متعال را فراموش کرده ای که میفرماید: « کسانی که کفر ورزیدند گمان نکنند مهلتی را که به آنان داده ایم به نفع آنهاست ، بلکه به آنان فرصت دادیم تا بر گناهان خود بیفزایند و برای آنان عذابی دردناک مهیا ساخته ایم . » ( آل عمران ، 178 )

نظرات شما عزیزان:

زینب سادات